ශ්‍රී ලංකාවේ දිලිදුම ජනයා හැටියට පත් වන්නේ  ගොවි ජනතාවයි. ඒ මක්නිසාද යත් වී ගොවියා ගත්කල මේ රටේ වී කිලෝ එකක් නිෂ්පාදනය කිරීමට ගොවියාට යන වියදම සාමාන්‍ය වශයෙන් රුපියල් 28ක් පමණි. වී නිෂ්පාදනය කරන ගොවියාට දීමට සිදුවන්නේ රුපියල් 31 වැනි මුදලකටය. සාමාන්‍යයෙන් අක්කර 1 කින් වී කිලෝ 3000ක්  ලබා ගත හැකි වන අතර ඒ නිසා ගොවියා ගේ ලාභය රුපියල් නව දාහකි. අවුරුද්දට කන්න දෙකක් තමා වගා කිරීමට පුළුවන් වන්නේ. අවුරුද්දේ අක්කරයකින් ආදායම රුපියල් 18,000කි. මේ තත්ත්වය ගැන බැලුවහම ගොවියාගේ ආර්ථික තත්ත්වය ඉහළ මට්ටමකට යාවි ද කියා මට දැනෙන්නේ කනගාටුවකි. මඩ සෝදා ගත් කල ගොවියා රජකමටත් සුදුසුයි යන කතාවක් බොරුවකි.

ගොවියා විසින් නිෂ්පාදනය කරන එළවළු ටික,  නිෂ්පාදනය කරන්නෙත් හාල්ටික  නිෂ්පාදනය කරන්නේත්, මේ රටේ ගොවියන් විසිනි. මේ රටේ සියලු දෙනා පරිභෝජනය කරන්නේ මේ ගොවියා විසින්  නිෂ්පාදනය කරන දේවල් පමණි. නමුත් අන්තිමේදී මේ ගොවියාට සිදු වන්නේ මන්ද පෝෂණය, කෘෂි රසායන ද්‍රව්‍ය වලින් ශරීරයට සිදුවන හානිය නිසා අකාලයේ මිය යාමටය. මේ තත්ත්වය දිහා විමසිලිමත්ව බැලුවහම පෙනෙන්නේ ගොවියාට කෘෂිකර්මාන්තය අත්හැරදැමීමට සිදුවීමය. ඒ මන්ද යත් ගොවියාට ජීවත් වීම සඳහා නිසි ආර්ථික වැඩපිලිවෙලක් නොලැබීම හේතුවෙන් ගොවියාගේ පුතා හෝ දුව ගොවිතැනට කම්මැලියි. අපේ රටේ ගොවියා ගේ අතින් නිෂ්පාදනය කරන දෙයට යම්කිසි සාධාරණයක් ඉටු නොවීමයි.  සීසෑමට යොදාගන්නා ට්‍රැක්ටරයද, ඒ හැරුවකුඹුරට ඉසින බිත්තර වී ටික, පළිබෝධ නාශකද, පොහොර ටික ද, ඒ කරුණු කොට ගොයම් කපන මැෂිම ගෝනි නූල් අද ඒ හැරුණුකොට කෝණික එන්නෙ හේතුවෙන් ගොවියාගේ නිෂ්පාදනයට ඉතිරිවන්නේ ගොවියාගේ බඩ පමණි. මේ රටේ ආර්ථික සංවර්ධනයක් සිදුවේ ද යන්න මා හට දැනෙන්නේ කුතුහලයකි.

මේ රටේ  නිෂ්පාදන ක්ෂේත්‍රය ඉහළ නැංවිය යුතුය. එදාට මේ රටේ ආර්ථික සංවර්ධනය ගොඩනැගිය හැකිය. මේ තත්ත්වය දිගින් දිගටම යෑමෙන් සිදුවන්නේ ශ්‍රී ලංකාව කියන රට අධිරාජ්‍ය වලට යටවී වහලුන් බවට පත්වීමයි. මෙය ලියන්නේ ඉමහත් කනගාටුවෙනි. එප්පාවල පොස්පේට් නිධියක් මේ රටට අවශ්‍ය පොහොර ටික ද, පැලවත්තේ තිබෙන යපස්ද  ඒ තුළින් මේ රටේ යකඩ නිෂ්පාදනය කළ හැකිය. තව විශාල වශයෙන් මේ රටේ සම්පත් උපයෝගී කරගෙන මේ රටේ නිෂ්පාදන ඇති කළ යුතුය. මේ තුළින් මේ රටේ ආර්ථික පිට රටට ඇදී යාම වළක්වා ගැනීමෙන් මේ රටේ ආර්ථිකය ඉතුරු කළ හැකිය. ඒ තුළින් ජනතාවගේ ආර්ථික සංවර්ධනය ඉහල දැමිය හැකිය.

පියසේන විජේසූරිය, කතරගම –  075 4890 1.14